trúa

credit

* * *

I)

(gen. trú), f. = trú; svá njóta ek trú minnar, þat veit trúa mín, in good sooth, upon my word.

II)

(trúi, trúða, trúat), v.

1) to believe, with dat. (mundir þú t. fyrirburð þessum, ef Njáll segði þér?);

2) in a religious sense, to believe; t. á e-n, to believe in (t. á einn guð);

3) to believe in, trust (meyjar orðum skýli manngi t.).

* * *

f., gen., dat., and acc. trú, like frú (q. v.), but without plur.; this is the old form, whence comes the contr. nom. trú, and later even a gen. trúar, which is prevalent in mod. usage; the gen. trúar occurs in vellums, Barl. 151. l. 16, Fs. 103 (from the Arna-Magn. No. 132), and Skálda (in a verse); so also passim in Post. S. Edit. C.R.Unger, 1872; the old bissyll. form still occurs in the Icel. N. T., ó þú kona, mikil er þín trúa, Matt. xv. 28: [Dan. troe; A. S. treowe]:—trust, belief; segja upp á trú sína, Fms. xi. 285; þeir sögðusk vildu tala við hann með trú, 400; rjúfa trú sína, 356; ok gáfu þar til trú sína, Fas. ii. 540; svá sem trúa þeirra öðlask, Blas. 50: as an oath, þat veit trúa mín, upon my word! by my troth! Edda 25, Bær. 2; þat er mín trúa, at …, Edda 5; svá njóta ek trú minnar, by my troth! i. 130.

II. faith, belief, in a theological sense; Helgi var blandinn mjök í trú, þann trúði á Krist, en hét á Þór til sjófara ok harðræða, Landn. 206; taka við trú, to receive the Christian faith, Nj. 158, 162; at trúa þessi skuli við gangask, id.; ung er nú trúan, Valla L. 209, Lil. 34; at sú var sönn trúa, Fms. i. 231; þat er heiðinna manna trúa, at …, Bret. 56; trú várrar, Greg. 14; sinnar trú, Pd. 8; þinnar trú, Blas.; snúask til trú, Blanda; réttrar trú, id., Lex. Poët.; til styrkðar trúar (gen.) várrar, Greg. 14; þat hafði hann helzt til trúar, at …, Fs. 103; ung at aldri fegri at trú, svá var trúa hennar mikil, at …, Bs. i. 204; ó-trú, unbelief; van-trú (as also Fb. i. 312, l. c.)

B. COMPDS: trúboð, trúbót, trúarbót, trúbrögð, trúfylgja, trúhald, trúarjátning, trúarníðingr, trúskjöldr, trúverk, trúarvilla.